Üniversite imtihan sonuçlarının açıklandığı bugünlerde kimi gençler aldıkları puandan ve yerleştikleri kısımdan mutlu iken, kimileri imtihandan ‘tam istedikleri’ seviyede bir sonuç alamamışlardır. Bu durumda ebeveynlerin yaklaşımları da değişebilmektedir. İstanbul Okan Üniversitesi Hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatri kısmından Prof. Dr. Funda Gümüştaş ebeveyn tavırlarına dikkat çekti.
Anne Baba Tavırları Nasıl Olmalıdır?
Sınav sonuçlarının açıklanmasıyla birlikte ebeveynlerin de çocuklarına karşı tavırları değişkenlik göstermektedir.
Kimi anne baba çocuklarının ellerinden geleni yaptığını ancak yeniden de olmadığını düşünür, çocuklarının emeğini takdir eder, olumsuz sonuca odaklanmaz ve koyduğu gaye doğrultusunda çocuğunun bir sonraki yıl için çalışmasını dayanaklar bir durum alır. Bu halde bir yaklaşım gençlerin çalışma için motivasyonunu tazeleyicidir.
Bazı ebeveynler ise ‘aslında hiç gerçek düzgün çalışmadı, çalışsa bu türlü mi olurdu?’ üzere içinde öfke de barındıran bir görüşe sahip olabilirler ve bahis ile ilgili bu fikirlerini etrafındaki başka insanlara da çok rahat lisana getirebilirler. Bu biçimde bir tavra maruz kalan gençler hakikaten o yıl imtihana ellerinden geldiğince çalıştıkları görüşündeyse ebeveynleriyle alakaları olumsuz etkilenir, kendilerini yetersiz hissedebilirler, öfke hisleri canlanabilir ve gelecek gayeleri ve ülkülerinden uzaklaşabilirler.
Sınav sonucunun istenildiği üzere gelmesinin de çeşit çeşit nedenleri olabilir. Genç sahiden çalışmıştır, çalışmaya vakit ayırmıştır lakin tesirli ve verimli bir çalışmaya sahip olamamıştır. Bir genç günün büyük kısmında saatlerce masa başında vakit geçirebilir, lakin bu her vakit âlâ bir randıman alacağı manası taşımaz. Birtakım şahısların zekadan bağımsız halde dikkatlerini bir husus üzerinde toplama müddeti daha uzundur, kimilerinin ise bahse kendilerini verdikten sonra ses yahut imaj üzere bir uyaranla dikkatleri çarçabuk dağılabilir ve tekrar dikkatini birebir işe vermesi uzun vakit alabilir. Kimilerinin ise dikkatini çelen uyaran olmasa da uzun periyodik bir hususa zihinsel uğraşı sürdürecek dikkat mühletine sahip olmayabilir. Bu durumda gün uzunluğu dersin başında oturduğu görülen genç aslında verimli bir çalışma sağlayamamıştır.
Kaygı Başarıyı Daha Berbat Etkiliyor!
Bazı gençler korkuları nedeniyle gereğince verimli çalışamayabilirler. Dersin başına oturduklarında ‘acaba başarabilecek miyim, ya kazanamazsam, ya bu mevzuyu anlayamazsam’ üzere olumsuz içerikli fikirleri nedeniyle o anda derse odaklanacağına olumsuz hissine daha çok odaklanmıştır ve tekrar verimli bir çalışma sergileyememiş olabilir. Kimi gençler çok plancı olabilirler, çalışmanın her anını planlamak isterler, saati saatine yaptıkları programa uymaya çalışıp plandan sarkma yaşadıklarında ise demotive olup çalışmayı bırakabilirler. Kimi gençlerin ise geleceğe olumlu bakamama, karamsarlık, kendilerine hiçbir mesleği uygun görememe, maksat koyamama üzere sorunları olabilir ve bu nedenle dersin başına geçmekten kaçınabilirler. Olumsuz his ve niyetleriyle baş başa kalmamak için de bilgisayar oyunları vb üzere ilgilerini dağıtan ve bu mevzuları düşünmekten kendilerini çok rahat uzaklaştırabildikleri faaliyetleri gün uzunluğu tercih edebilirler. Gençlerin yaşadıkları bu sorunların bazen aileler tarafından gözlenmesi ve fark edilmesi güçtür. Ebeveynlerin sürece destekleyici yaklaşmadığı yahut eleştirel yaklaştığı durumlarda çocuğun da meselesini aileye lisana getirme mümkünlüğü azalır. Çocuğun sorunu ile ilgili ruhsal yahut psikiyatrik dayanak alma yolu da kapanabilir.
Her gencin gelecek planının oturması, kendine uygun ehil çalışma nizamı oluşturabilmesi, tasalarını bertaraf edebilmesi için farklı bir vakti vardır. Ebeveynlerin eleştirel olmayan, çocuklarının olumlu yahut olumsuz her sonuçta yanlarında olduklarını hissettiren destekleyici yaklaşımları bu vaktin daha az sancılı geçmesini sağlar.
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
